Ergebnis von "โรสลาเรน" in Alle Kategorien

"ความรัก" … เป็นสิ่งที่ใครจะบีบบังคับให้เกิดขึ้นไม่ได้ ตลอดระยะเวลาตั้งแต่เล็กจนโต หม่อมฉันถูกสอนให้รู้จักคน รู้จักค่าของคน และรู้จักวิธีใช้คน และค่าของคนนี้เอง ก็สอนให้หม่อมฉันรู้จักเลือก "ค่าของความรัก" ด้วยหม่อมฉันแน่ใจว่า ยามใดที่หม่อมฉันมีทุกข์ ยามนั้น ผู้หญิงที่หม่อมฉันเลือกสรรแล้ว จะช่วยปลอบโยนด้วยหัวใจของมิตร… ด้วยหัวใจรักที่ยอมทุกข์ด้วยกันเสมอ…

"ความรัก" … เป็นสิ่งที่ใครจะบีบบังคับให้เกิดขึ้นไม่ได้ ตลอดระยะเวลาตั้งแต่เล็กจนโต หม่อมฉันถูกสอนให้รู้จักคน รู้จักค่าของคน และรู้จักวิธีใช้คน และค่าของคนนี้เอง ก็สอนให้หม่อมฉันรู้จักเลือก "ค่าของความรัก" ด้วยหม่อมฉันแน่ใจว่า ยามใดที่หม่อมฉันมีทุกข์ ยามนั้น ผู้หญิงที่หม่อมฉันเลือกสรรแล้ว จะช่วยปลอบโยนด้วยหัวใจของมิตร… ด้วยหัวใจรักที่ยอมทุกข์ด้วยกันเสมอ…

อัมราน กัสตีเริ่มรู้จักหัวใจตัวเอง ผู้หญิงบางคนผ่านไปวูบวาบ บางคนมีความสัมพันธ์ยืนนานพอสมควร หากไม่เคยมี 'ใครสักคน' ทำให้เขารู้สึก 'ดอกไม้ดอกหนึ่งผลิบานในหัวใจ และจะบานชั่วนิรันดร์กาล' ชายหนุ่มยิ้มให้ 'ความต้องการ' หากในความรู้สึกชมชื่นรื่นล้นหัวใจ เขามิปรารถนาแม้แต่จะแตะต้องเธอ ความรักและคนอันเป็นที่รัก..เป็นของศักดิ์สิทธิ์!

เวลาที่เรารักกัน…บนเส้นทางที่ชื่อ 'ทางรัก' "สำหรับวันนี้… " ศุลีทำท่าเอื้อมไปคว้าอากาศ พลางหันไปบอกว่า "แบมือมาซิคะ ฉันจะให้อะไรคุณสักอย่างหนึ่ง" มือใหญ่นิ้วยาวแข็งแรง ยื่นแบมาตรงหน้าอย่างงงๆ "ความสุขค่ะ ถ้าคุณรู้จักหา… ความสุขมันลอยอยู่ในอากาศรอบๆ ตัวเรานี่เอง ถ้าคุณไม่สนใจมัน มันก็จะลอยผ่านคุณไป ถ้าคุณคว้ามันไว้ คุณจะมีความสุขทุกนาที"

"โสมส่องแสง" นวนิยายยอดนิยมที่นักอ่านทั้งประเทศชื่นชม และไทยทีวีสีช่อง 3 เคยแพร่ภาพเป็นละครฟอร์มใหญ่แห่งปี 2537 หัวใจที่สว่างไสวและเดียงสาใสบริสุทธิ์ ของเจ้านางน้อยรอยคำ ที่ผูกพันกับนายทหารไทย "ผู้พันภูริต" ผู้ที่หลายคนตั้งคำถามเสมอว่า เขาเป็นใคร ทำไมต้องมารบเพื่อเวียงสรอง? ภูริต…ทุกลมหายใจของเขา…เพื่อเพื่อน…เพื่อนของเขา…เจ้ารอย! รอยอินทร์ หากเมื่อเวียงสรองล่ม เสด็จพ่อของเจ้ารอยคือเจ้าหลวงแห่งเวียงสรอง กำลังจะถูกประหารชีวิต!

"หากจะรัก รักนั้นต้องทั้งหมด เกียรติยศฤาชีวิต ปลิดให้ได้ ถึงโลกจะมหาศาล… ค่าปานใด จะวางไว้ในอุ้งหัตถ์ "รักนิรันดร์" … ความสำคัญของ "เวียงสรอง" มิใช่ "ศักดิ์" แห่งเจ้าหลวง แต่อยู่ที่เสรีและความผาสุกของชาวเวียงสรองทั้งหมด ถ้อยคำรับสั่งของ "พ่อเจ้า" ยังตรึงแน่นในพระทัยเจ้ารอยอินทร์ "เจ้าหลวง… มิใช่ผู้มีอำนาจใหญ่หลวง หากเป็นผู้รับภาระใหญ่หลวง การเป็นเจ้ามหาชีวิต ขอให้จำไว้… มิได้แปลว่าเจ้าชีวิตคนอื่นทั้งแผ่นดิน

เรื่องราวของผู้หญิงร่างเล็ก แบบบาง แต่ใจหิน ผู้พร้อมด้วยคุณธรรมประจำชีวิต และคุณค่าของน้ำใจกับผู้ชายคนหนึ่ง คนที่ราคา คุณค่าความเป็นคน เพียงแต่จำนวนเงิน ประเมินราคาแห่งน้ำใจ เพียงแค่ธุลีไว้เหยียบย่ำ ผู้หญิงเดิมพันด้วยคุณธรรม ความดี หัวใจดวงนี้ไม่ซื้อขาย ผู้ชายประกาศศักดิ์แห่งอำนาจเงิน คนมีราคาแห่งความพอใจ คนนั้นมีศักดิ์ คนนั้นมีเกียรติ คนนั้นมีค่า และค่าของคนรักศักดิ์ รักเกียรตินั้น ซื้อไม่ได้ด้วยอำนาจเงิน

"อะไร" ที่ลูกสาวเห็นยิ่งย้ำความเข้าใจเดิมให้ทวียิ่งขึ้น แต่ถึงกระนั้น ก็ยังคลางแคลงฉงนอยู่ไม่วาย "อะไร" สิ่งนั้นไม่น่าจะเข้ามาปะปนกับมนุษย์ได้ เพราะแตกต่างกันด้วยชาติภูมิ ด้วยเหตุผล และสิ่งแวดล้อม แต่อะไรล่ะ ที่ทำให้เห็นบ่อยครั้งผิดแผกจากผู้อื่น คุณดวงแก้วลูบไล้แขนที่ทอดอยู่ข้างเคียงอย่างเบามือ "สิ่งนั้น" จะเป็นอะไรก็ช่าง แต่ที่จะต้องป้องกันไว้คือ…มิให้มายื้อแย่งผู้ที่เป็นที่รักไปได้ คุณดวงแก้วยินดีที่จะทุ่มเทชีวิตทั้งชีวิต

"อะไร" ที่ลูกสาวเห็นยิ่งย้ำความเข้าใจเดิมให้ทวียิ่งขึ้น แต่ถึงกระนั้น ก็ยังคลางแคลงฉงนอยู่ไม่วาย

"อะไร" สิ่งนั้นไม่น่าจะเข้ามาปะปนกับมนุษย์ได้ เพราะแตกต่างกันด้วยชาติภูมิ ด้วยเหตุผล และสิ่งแวดล้อม

แต่อะไรล่ะ ที่ทำให้เห็นบ่อยครั้งผิดแผกจากผู้อื่น คุณดวงแก้วลูบไล้แขนที่ทอดอยู่ข้างเคียงอย่างเบามือ

และแล้ว…เวลาที่รอคอย ก็มาถึง เป็นเวลาที่เส้น "ทางรัก" เมื่อวันวานได้กลับกลายเป็น "สายสัมพันธ์"

ในวันนี้…วันที่ผมมีคุณ…คุณคนเดียวที่เป็นทุกอย่างไม่ว่าเพื่อน…ญาติ และความอบอุ่นทั้งหมดหัวใจ

"ซื้ดซี่…" เสียงนั้นหวานนัก "ความสวยของคนที่เรารักไม่ได้อยู่ที่ดวงตาหรอก มันอยู่ที่หัวใจต่างหาก

"คุณแน่ใจได้… สิ่งใดที่ผมกำไว้ในมือ ไม่เคยยอมปล่อย" กระแสรับสั่งดังพอได้ยินกันสองคน "เช่นกันค่ะ สิ่งใดที่ฉันวางใจ ก็จะให้ความวางใจ ตลอดไป" รอยอินทร์… ยอดรัก ฟ้ากว้างแห่งเวียงสรองเป็นของเธอ แผ่นดินทุกย่างก้าวที่เหยียบย่ำเป็นของเธอ ดอกไม้ที่เบ่งบานทุกดอกเป็นของเธอ ฉันจะรักษาฟ้าแห่งเวียงสรองไว้ให้เธอ รักษาแผ่

เรื่องราวของผู้หญิงร่างเล็ก แบบบาง แต่ใจหิน ผู้ม่พร้อมด้วยคุณธรรมประจำชีวิต และคุณค่าของน้ำใจกับผู้ชายคนหนึ่ง

อัมราน กัสตีเริ่มรู้จักหัวใจตัวเอง ผู้หญิงบางคนผ่านไปวูบวาบ บางคนมีความสัมพันธ์ยืนนานพอสมควร หากไม่เคยมี 'ใครสักคน' ทำให้เขารู้สึก 'ดอกไม้ดอกหนึ่งผลิบานในหัวใจ และจะบานชั่วนิรันดร์กาล'

บัดนี่มิใช่จนเลือดตากระเด็นหรอกหรือ จึงจับอาวุธขึ้นต่อสู้! การรบรุกจะเริ่ม วนเวียนล้มตาย ไม่มีที่สิ้นสุด ตายถมแผ่นดินเวียงสรองให้หมด ค่อยเหยี

และแล้ว…เวลาที่รอคอย ก็มาถึง เป็นเวลาที่เส้น "ทางรัก" เมื่อวันวานได้กลับกลายเป็น "สายสัมพันธ์"